إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیرا؛ این را نه فقط دوستانش، که حتی منتقدان و مخالفان سیاسی و فرهنگی‌اش هم از سحرگاه دیروز تصریح کردند؛ از همان هنگام که خبر آمد «وضعیت خوب نیست.» «سید عزیز شهید» حالا دیگر حتماً و تا همیشه محور وحدت ایرانیان شده است.
باورپذیر نیست؛ همین الان هم که تلویزیون تصاویر او را پخش می‌کند، انگار رئیس‌جمهور به یک سفر کاری رفته است. در ذهن‌ها نمی‌گنجد. قلب‌ها آکنده از درد است. محبت سید بعد از شهادتش از اندرونی‌ها بیرون آمده است. حتی آن‌ها هم که در مناظرات انتخاباتی با متلک‌پراکنی این سید شهید را نوازش می‌کردند، اکنون ناراحتند، عمیقاً ناراحتند. همه این‌ها خاصیت کار برای خداست. کار خالصانه عزت‌بخش است. اصلاً این حدیث روایت شده از علی‌بن‌موسی‌الرضا در «عیون‌اخبارالرضا» است که «به‌کار بستن عدالت و نیکوکاری، خبر از دوام نعمت می‌دهد.» نعمت سید شهید، ابراهیم رئیسی، بسان همه شهدا، حالا علی‌الدوام است. اثرات مشی عدالت‌محور و مرام نیکوکارانه خادم‌الرضا، دیگر از تاریخ ایران اسلامی حذف‌شدنی نیست.
دغدغه مردم، اخلاق‌مداری، ادب حکمرانی، تحول‌خواهی و جوان‌گرایی، از رئیسی شخصیتی ساخته است که اکنون او را هم‌ردیف شهیدان رجایی و بهشتی قلمداد می‌کنند. در همین مدت کم ریاست جمهوری، ثابت کرد می‌توان کار‌های بزرگ کرد بدون آنکه اسیر حاشیه شد. هم گفت و هم در عمل ثابت کرد که حرکت در مسیر ولایت، هم بن‌بست‌های ظاهری را می‌شکافد و هم عزت‌آفرین است. فقط یک نمونه از این ادعای ثابت‌شده رئیس‌جمهور شهید، رهانیدن سیاست خارجی از دوگانه کاذب میدان و دیپلماسی است. هدف‌گذاری و برنامه‌های عملیاتی دولت سیزدهم با تأکید بر سیاست همسایگی، هم ایران را به شانگ‌های و بریکس رساند، هم آمار تجارت خارجی را با همه همسایگان افزایشی کرد و هم تحریم‌ها را در عمل بی‌خاصیت یا لااقل کم‌خاصیت کرد. حالا دیگر نه تنها آب خوردن ما، که تأمین منافع ملی ایرانیان هم دربند لولوی برجام نیست.
در کنار رفتار سیاسی، منش شخصی رئیس‌جمهور شهید هم منتقدانش را خلع سلاح کرده بود. نشست و برخاست‌های متعدد شهید رئیسی با منتقدان و مخالفان، ظرفیت همه سلایق را پای کار ایران آورده بود. این گزاره گزافه نیست: منتقدان دولت سیزدهم، ورای جدل‌های مجازی، یا نظرات کارشناسی‌شده‌شان را در دولت اجرایی شده می‌دیدند، یا حداقل به لطف شنیدن صدای‌شان از سوی رئیس‌جمهور، ظرفیت‌های خود را برای مقابله با روند پیشرفت ایران به کار نمی‌گرفتند. همین خصیصه و رویه، سرعت رشد ایران را در دو سال‌ونیم گذشته بیش از پیش کرد.
می‌توان و البته که باید در جا‌های دیگر از خوبی‌های شهید رئیسی چندین و چند مطلب نوشت. نه به این معنا که «سید عزیز خستگی‌ناپذیر» بی‌عیب و نقص بود. چه بسا که او هم مانند همه مدیران ایراد‌هایی داشت. اما فرق است بین کسی که بنای مدیریتی‌اش را بر اصلاح امور گذاشته باشد با کسی که امور را از سر ندانم‌کاری، سوءمدیریت، اطرافیان کارنابلد یا هر چیز دیگری روزبه‌روز بدتر کند. رئیسی این‌گونه بود: بنا را بر اصلاح گذاشته بود و ریل اصلاح را هم بنا نهاد. جبران فقدانش اگر نه محال، حداقل دشوار است.
ایران پس از شهید رئیسی، به عقب بازنمی‌گردد. آثار و برکات اقدام و خون شهید رئیسی، باقیات‌الصالحات است. روز‌های سختی را در نیم قرن گذشته گذرانده‌ایم. این روز‌ها هم، اگرچه با تلخی و به سختی، اما به هرحال می‌گذرد. حالا ولی یک برگ جدید در فضای سیاسی - اجتماعی ایران گشوده شده است: ما پس از این هم رئیس‌جمهوری می‌خواهیم در تراز شهید سیدابراهیم رئیسی؛ پرکار، مردم‌دار، بری از ریاست‌طلبی، با اخلاق و تحول‌آفرین.
آیا ایشان قابل جایگزینی ست ؟ قلبمان به درد آمده حیف و بی نهایت حیف ?? 
